Sayfa 1 / 1
Heinrich Vogeler, 50 yılı aşkın bir süredir sanatsal olarak üretkendi ve farklı üslup dönemlerini, teknikleri, çalışma biçimlerini ve sanatsal ifade araçlarını birleştiren bir yapıt bıraktı. Bu çeşitlilik ne zamanın ruhuna uyma isteğinden ne de keyfilikten kaynaklanmıştır. Heinrich Vogeler'in tüm yapıtı, hayatı boyunca giderek artan bir şekilde siyasi hatlar kazanan idealist-ütopik bir tavır üzerine kuruludur. Sanatsal çok yönlülüğüne rağmen, yeteneğini hiçbir zaman bireysel ifade aracı olarak anlamadı. Eylemlerini diğer insanların, toplulukların veya siyasi değişim hedeflerinin hizmetine sundu. Evrensel yeteneği nedeniyle resim, kitap illüstrasyonu, baskıresim, gravür ve duvar freskosu alanlarında çalıştı. Aynı zamanda mimar ve iç mimar, mobilya, iç mimar ve demirci sanat tasarımcısı olarak çalıştı. Resimde bireysel olarak geliştirdiği üslup aracı, karmaşık resimdi.
Heinrich Vogeler'in ünü, çalışmalarının ilk dönemine dayanmaktadır. Önemli bir Art Nouveau sanatçısı ve Worpswede sanatçı kolonisinin kurucu ortağı olarak kültürel belleğe demir attı. 1901'de kurulduğunda Insel-Verlag'ın estetik tasarım dili üzerinde de belirleyici bir etkisi oldu. Insel-Bücherei serisinin kapak tasarımı, Vogeler'in Art Nouveau döneminden günümüze dekoratif-süs estetiği ilkelerini takip ediyor. Vogeler sayesinde o zamanlar tanınmayan Rainer Maria Rilke, Insel-Verlag ile ilk şiir cildini yayınlayabildi. Dünya şöhreti böyle başladı. Vogeler'in kendisine ait bir şiir kitabı ("DIR") da ilk yayınlardan biridir. İlk yaratıcı aşamasında, Vogeler sık sık geç Romantik, peri masalı, Hıristiyan ve sembolist motifleri kullandı ve bunları Worpswede'deki Teufelsmoor'un manzarasına ekledi. Bu motif yönelimine uygun olarak, diğer şeylerin yanı sıra Grimm'in halk hikayelerini ve Insel-Verlag için Hofmannthal'ın "İmparator ve Cadı" baskısını resimledi.
Onlarca yıldır, Vogeler'in taahhüdünün merkezi konumu Barkenhoff'du. 1895'te Worpswede'deki eski çiftlik evinden mimarlık, iç tasarım ve bahçe sanatlarının sanatsal bir sentezini yarattı. 1894 yılında kurulan Worpswede Sanatçılar Derneği'nin konuklar, eşler ve akrabalarla merkezi buluşma noktası oldu. Grup, ortak bir sanatsal program izlemedi. Bu da çelişkilere yol açtı. Ressam Paula Becker-Modersohn, yoksulluk ve yaşlılık gerçeğinin görünür hale geldiği resimler yaptı. Vogeler, onun resimleri ile kendi rüya gibi, romantik sahneleri arasındaki karşıtlığı yoğun bir şekilde düşündü. Rilke ayrıca onu sanatta fazla dekoratif olmakla suçladı. Bu, Vogeler için sanatsal bir krize dönüştü. 1905 tarihli "Yaz Akşamı" tablosu ikonik bir eser olarak kabul edilir. Barkenhoff'taki Worpswede grubunu gösterir. Birlikte müzik yapsalar da halkın düzeni toplumu bozan ayrılığı ifade eder. Vogeler daha sonra mimari ve tasarım çalışmalarına odaklandı. Birinci Dünya Savaşı bir dönüm noktasına dönüştü. Daha sonra sosyalist ideallere döndü ve Ekspresyonizm ve Kübizm'in etkilerinden karmaşık imgelerden oluşan üslup cihazını geliştirdi. Bunlar, 1931'de göç ettiği komünist Sovyetler Birliği'nin kurallarına uymuyordu. Son yaratıcı dönemi toplumcu gerçekçiliğin hizmetindeydi.
Heinrich Vogeler, 50 yılı aşkın bir süredir sanatsal olarak üretkendi ve farklı üslup dönemlerini, teknikleri, çalışma biçimlerini ve sanatsal ifade araçlarını birleştiren bir yapıt bıraktı. Bu çeşitlilik ne zamanın ruhuna uyma isteğinden ne de keyfilikten kaynaklanmıştır. Heinrich Vogeler'in tüm yapıtı, hayatı boyunca giderek artan bir şekilde siyasi hatlar kazanan idealist-ütopik bir tavır üzerine kuruludur. Sanatsal çok yönlülüğüne rağmen, yeteneğini hiçbir zaman bireysel ifade aracı olarak anlamadı. Eylemlerini diğer insanların, toplulukların veya siyasi değişim hedeflerinin hizmetine sundu. Evrensel yeteneği nedeniyle resim, kitap illüstrasyonu, baskıresim, gravür ve duvar freskosu alanlarında çalıştı. Aynı zamanda mimar ve iç mimar, mobilya, iç mimar ve demirci sanat tasarımcısı olarak çalıştı. Resimde bireysel olarak geliştirdiği üslup aracı, karmaşık resimdi.
Heinrich Vogeler'in ünü, çalışmalarının ilk dönemine dayanmaktadır. Önemli bir Art Nouveau sanatçısı ve Worpswede sanatçı kolonisinin kurucu ortağı olarak kültürel belleğe demir attı. 1901'de kurulduğunda Insel-Verlag'ın estetik tasarım dili üzerinde de belirleyici bir etkisi oldu. Insel-Bücherei serisinin kapak tasarımı, Vogeler'in Art Nouveau döneminden günümüze dekoratif-süs estetiği ilkelerini takip ediyor. Vogeler sayesinde o zamanlar tanınmayan Rainer Maria Rilke, Insel-Verlag ile ilk şiir cildini yayınlayabildi. Dünya şöhreti böyle başladı. Vogeler'in kendisine ait bir şiir kitabı ("DIR") da ilk yayınlardan biridir. İlk yaratıcı aşamasında, Vogeler sık sık geç Romantik, peri masalı, Hıristiyan ve sembolist motifleri kullandı ve bunları Worpswede'deki Teufelsmoor'un manzarasına ekledi. Bu motif yönelimine uygun olarak, diğer şeylerin yanı sıra Grimm'in halk hikayelerini ve Insel-Verlag için Hofmannthal'ın "İmparator ve Cadı" baskısını resimledi.
Onlarca yıldır, Vogeler'in taahhüdünün merkezi konumu Barkenhoff'du. 1895'te Worpswede'deki eski çiftlik evinden mimarlık, iç tasarım ve bahçe sanatlarının sanatsal bir sentezini yarattı. 1894 yılında kurulan Worpswede Sanatçılar Derneği'nin konuklar, eşler ve akrabalarla merkezi buluşma noktası oldu. Grup, ortak bir sanatsal program izlemedi. Bu da çelişkilere yol açtı. Ressam Paula Becker-Modersohn, yoksulluk ve yaşlılık gerçeğinin görünür hale geldiği resimler yaptı. Vogeler, onun resimleri ile kendi rüya gibi, romantik sahneleri arasındaki karşıtlığı yoğun bir şekilde düşündü. Rilke ayrıca onu sanatta fazla dekoratif olmakla suçladı. Bu, Vogeler için sanatsal bir krize dönüştü. 1905 tarihli "Yaz Akşamı" tablosu ikonik bir eser olarak kabul edilir. Barkenhoff'taki Worpswede grubunu gösterir. Birlikte müzik yapsalar da halkın düzeni toplumu bozan ayrılığı ifade eder. Vogeler daha sonra mimari ve tasarım çalışmalarına odaklandı. Birinci Dünya Savaşı bir dönüm noktasına dönüştü. Daha sonra sosyalist ideallere döndü ve Ekspresyonizm ve Kübizm'in etkilerinden karmaşık imgelerden oluşan üslup cihazını geliştirdi. Bunlar, 1931'de göç ettiği komünist Sovyetler Birliği'nin kurallarına uymuyordu. Son yaratıcı dönemi toplumcu gerçekçiliğin hizmetindeydi.